در رابطه با انواع پیچ و مهره تا زمانی که احتیاج به باز کردن پیچ نداشته باشید، هر قدر سفتتر باشد، میتواند اتصال خوبی را ایجاد کند. اما در برخی از شرایط نیاز دارید تا یک پیچ را باز کنید. اگر پیچ در شرایط عادی باشد، به راحتی میتوان آن را باز کرد. اما پیچهای سفت شده و گیر کرده به راحتی باز نمیشوند و در بعضی از مواقع، باز کردن آنها مشکل خواهد بود. پیچهایی نیز وجود دارند که در زمان سفت شدن، سر آنها خراب میشود و دیگر هیچ جایی برای قرار دادن پیچگوشتی وجود ندارد تا بتوان با استفاده از پیچگوشتی آنها را باز کرد.
در مواردی میتوان با تخریب پیچ، آن را از جای خود بیرون آورد، اما در بسیاری از مواقع نمیتوان این کار را انجام داد. در ماشینآلات برای تعمیرات نیاز به باز کردن پیچ است و نمیتوان به گونهای این کار را انجام داد که پیچ تخریب شود. با تخریب پیچ، قطعات ماشینالات را باید تعویض کنید، که این کار هزینهبر خواهد بود. احتمال سفت شدن پیچ و مهره وجود دارد و شما باید بدانید که به چه صورتی میتوان آنها را باز کرد. حتی اگر سر پیچ خراب شده باشد، باید آن را به صورتی صحیح از جای خود خارج کرد تا به دیگر بخشها آسیبی وارد نشود.
یکی از رایجترین اشتباهاتی که هنگام تلاش برای باز کردن پیچهای سفت شده انجام میشود، سوراخ کردن قسمت بالایی پیچ است. اگر در مرحله اول با استفاده از ابزاری مانند دریل و مته میخواهید پیچ را باز کنید، فقط مشکل را بدتر میکنید. بنابراین، چه از پیچ گوشتی و چه از مته برای باز کردن پیچ استفاده میکنید، در صورت لغزش، احتمال خراب کردن اطراف پیچ وجود دارد، از این کار خودداری کنید.
قبل از این که بخواهید از ابزار دیگری استفاده کنید، یک پیچ گوشتی دستی ممکن است کار شما را آسان کند. با یک پیچ گوشتی دستی کنترل بیشتری خواهید داشت و به شما امکان میدهد تا زاویههای مناسب را برای باز کردن پیچهای سفت شده امتحان کنید. علاوه بر این، خطر کمتری وجود دارد تا سر پیچ هنگام استفاده از پیچ گوشتی دستی بر خلاف مته یا ابزار دیگر خراب شود. این یک روش کلی برای باز کردن تمام پیچهای سفت شده نیست، اما ممکن است در برخی شرایط کار کند.
میتوان برای پیچهایی که در دستگاهها و ماشینآلات قرار دارند، از یک مایع روان کننده مانند روغن ترمز اتومبیل استفاده کنید. برخی از پیچها در محیطهای مرطوب قرار میگیرند و به مرور زمان زنگ میزنند. روغن ترمز باعث از بین رفتن اتصال رزوههای پیچ با اطراف آن میشود و بعد از مدتی میتوان پیچ را با استفاده از پیچگوشتی باز کرد.
اگر سر پیچ خراب شده باشد و نتوان آن را با استفاده از پیچگوشتی باز کرد، از دریلی استفاده کنید که بتواند در هر دو جهت حرکت کند. متهای که برای باز کردن پیچ استفاده میکنید باید اندازهای کوچکتر از سر پیچ داشته باشد. با سرعت کم شروع به سوراخ کردن سر پیچ کنید و بعد از این که مقدار کمی از سر پیچ سوراخ شد، با قرار دادن دریل در جهت برعکس، با سرعتی کم و با نیروی مناسب، احتمال باز شدن پیچ زیاد خواهد بود. این کار را باید با دقت بالا انجام دهید تا آسیبی به دیگر بخشها وارد نشود.
باید در نظر داشته باشید که سر پیچ را بیش از حد سوراخ نکنید تا باعث جدا شدن سر پیچ نشوید. فقط تا اندازهای سوراخ کردن سر پیچ را انجام دهید که مته بتواند در قسمت سر پیچ گیر کند. از دریل با سرعت بالا استفاده نکنید، این کار باعث میشود تا پیچ به سرعت خورده شود و نتوانید پیچ را از جای خود خارج کنید.
آچار آلن در اندازههای مختلف برای انواع پیچ آلن در دسترس هستند. در برخی از شرایط، در زمان تهیه آچار مناسب برای یک پروژه، باید موارد مختلفی را در نظر گرفت. چند روش برای تعیین نوع آچار مورد نیاز برای یک پروژه وجود دارد. اندازه آچار هگز با قطر پیچ تعیین میشود. این همان چیزی است که هنگام انتخاب آچار باید به آن توجه ویژه داشته باشید.
تولید این نوع آچار به اواسط دهه 1900 بر میگردد. آلن، نام استاندارد برای آنچه که قبلا کلید هگز معروف بود، شد. شرکت تولیدی آلن، مجموعهای از آچارهای شش ضلعی با کیفیت را ایجاد و با سرعتی سریع آنها را به بازارها ارائه کرد. این امر باعث شد تا کلید هگز سابق، به طور کلی به عنوان آچار آلن شناخته شود، از این زمان به بعد تمامی آچارها و پیچها با نام آلن شناخته شدند. آچارهای شش ضلعی آلن در اندازههای استاندارد و متریک ساخته میشوند.
اندازه استاندارد برای آچارهای آلن با اینچ محاسبه میشود. یک مجموعه معمولی دارای طیف گستردهای از اندازهها خواهد بود، از جمله: 1/8 اینچ، 3/32 اینچ، 7/64 اینچ، 5/32 اینچ، 3/16 اینچ، 1/4 اینچ و 7/32 اینچ.
اندازههای متریک به عنوان استاندارد در اروپا استفاده میشوند. اندازههای معمولی در مجموعه اروپا عبارتند از: 2.5 میلیمتر، 3 میلیمتر، 4 میلیمتر، 5 میلیمتر، 6 میلیمتر، 8 میلیمتر و 10 میلیمتر. اگر در حال کار روی پروژهای هستید که از کشور دیگری ارسال شده است، شاید لازم باشد از مجموعه متریک آچارهای آلن استفاده کنید.
معمولا اندازه این نوع از پیچها را نمیتوان بر روی آن حک کرد. این مسئله یافتن آچار مناسب و صحیح را به چالش میکشد. اگر واقعاً مطمئن نیستید، باید حدس بزنید. برای کاهش زمان تلف شده با آزمایش و خطا، از آچار میانی در مجموعه شروع کنید و راه خود را به سمت بالا یا پایین ادامه دهید.
بر روی بیشتر آچارهای آلن به وضوح اندازه آنها ذکر شده است و میتوان آن را مشاهده کرد. البته برای آچارهای کوچک، این اندازه ممکن است برای خواندن بسیار کوچک باشد. در این حالت، یک آچار یا نمودار کلید هگز میتواند پیدا کردن اندازه مناسب برای سر سوکت شما را آسانتر کند. بیشتر تولیدکنندگان نمودار اندازه کلید آلن را در کنار محصول ارائه میدهند.
در برخی از محصولات تولیدی، آچار آلنهای مناسب برای پیچهای به کار رفته در محصول ارائه میشود. آنها را نگه دارید یا آن را در جایی قرار دهید تا در زمان کار با محصول ارائه شده بتوانید از این آچارها استفاده کنید. البته آچار آلن قیمت کمی دارد و به راحتی میتوان آن را تهیه کرد. اما باید توجه داشته باشید که آچارهای نامرغوب نمیتوانند دوام بالایی داشته باشند و امکان دارد به راحتی پیچیده و شکسته شوند و نتوانید به خوبی پیچها را سفت و یا شل کنید.
در حالی که آچارهای آلن و کلیدهای هگز به اندازه کافی بادوام به نظر میرسند، در صورت استفاده از اندازه اشتباه، امکان آسیب آنها زیاد خواهد بود. در صورتی که از اندازه کوچکتر از پیچ استفاده شوند، امکان خوردگی پیچ و آچار زیاد است و اگر گوشههای آچار ساییده شوند، کارایی آچار از بین میرود.
قبل از قرار دادن آچار دورن پیچ، مطمئن شوید سر پیچ تمیز بوده و خاک و دیگر رسوبات آن را پر نکرده باشد. در صورتی که آچار نتواند به خوبی داخل پیچ وارد شود، توانایی کمتری برای باز کردن پیچ را خواهد داشت و با وارد آوردن نیرو به راحتی از پیچ خارج شده و باعث خوردگی آچار و پیچ شود. همیشه قبل از شروع به محکم یا شل کردن پیچ، اطمینان حاصل کنید که هر طرف آچار به طور محکم و صحیح تراز شده است. در غیر این صورت، با اعمال نیرو، آچار از پیچ خارج شده و امکان آسیب به پیچ زیاد است. با رعایت نکاتی کوچک میتوان به راحتی از آچار آلن در زمانی طولانی استفاده کرد.
واشرها قطعاتی هستند که به طور معمول با اتصالدهندهها کاربرد دارند. این قطعات به اشکال و اندازههای مختلفی ساخته میشوند و در ماشینآلات و کاربردهای متنوعی از آنها استفاده میشود. به طور معمول واشرها یک قطعه فلزی مسطح، دایرهای یا دیسک شکل با یک سوراخ در وسط هستند. واشرها اغلب در رابطه با پیچ و مهرهها استفاده میشوند. زمانی که یک قطعه با استفاده از پیچ به قطعه و یا صفحه دیگر متصل میشود، معمولا از واشر استفاده میشود و واشر در بین سر پیچ و سطح قرار میگیرد.
در برخی از مواقع سر پیچ به اندازه کافی بزرگ نیست تا بتواند مانعی از فرو رفتن پیچ درون سطح شود و یا امکان این وجود دارد تا با سفت کردن پیچ، سر پیچ به داخل حفره وارد شود و مقاومت اتصال کاهش پیدا کند. در این مواقع، واشر بین سر پیچ و سطح قرار میگیرد و باعث ثابت ماندن پیچ در جای خود شده و پیچ قابلیت سفت شدن تا اندازه مناسب را خواهد داشت. همیشه در زمان خرید پیچ و مهره باید به الزامات محیط و امکان استفاده از واشر برای اتصال بهتر توجه کرد.
هدف اصلی اکثر واشرها توزیع یکنواخت بار اتصالدهندهها است که از پیچ و مهره استفاده میکنند. اتصالدهندههایی که از پیچ و مهره استفاده میکنند، در معرض استرس نیروهای مختلف قرار دارند. به عنوان مثال، پیچ کردن یک پیچ به چوب، ممکن است باعث شکسته شدن چوب در سطح شود. واشرها با توزیع یکنواخت بار اتصالدهندهها روی سطح مواد، خطر بروز چنین صدماتی را کاهش میدهند. همه مواد نیاز به استفاده از واشر ندارند. اما در مورد چوب و سایر مواد نسبتا نرم، واشرها برای محافظت در برابر صدمات ناشی از استرس در هنگام سفت شدن اتصالدهنده پیچی به داخل مواد مفید هستند.
همچنین میتوان از واشرها به عنوان پر کننده فاصله استفاده کرد. چرا که در برخی از مواقع، هنگام استفاده از یک اتصالدهنده برای اتصال یک جسم، فاصله اندکی بین اتصالدهنده و سطح باقی میماند. اگر اتصالدهندهها از عمق شیء طولانیتر باشند، شما قادر نخواهید بود آن را تا انتها به درون شی محکم کنید. در برخی از مواقع، اتصالدهنده نباید از سمت دیگر جسم بیرون بیاید و در صورتی که اتصالدهندهای طولانیتر از عمق جسم در اختیار داشته باشید، برای این که پیچ از سمت دیگر بیرون نزند، باید از واشر استفاده کنید. رانش پیچ 4 اینچی به جسم عمق 3 اینچ، منجر به بیرون رفتن 1 اینچ نوک پیچ از پشت جسم میشود. یک راه حل ساده برای حل این مشکل استفاده از واشر است. در برخی از اتصالات باید از دو واشر استفاده کرد، یکی در تماس با سر پیچ و واشر دیگر در سمت مهره قرار داده میشود که میتواند توزیع فشار را در دو سمت اتصالدهنده متناسب کند.
انواع خاصی از واشرها برای جذب لرزش طراحی شدهاند. این نوع از واشرها معروف به واشر ارتعاشی یا واشر لرزش هستند و آنها معمولا از فلز ساخته نمیشوند. در عوض، آنها از یک ماده نرمتر مانند پلاستیک، لاستیک یا اورتان ساخته شدهاند. مواد نرمتر مانند اینها، در جذب لرزش نسبت به مواد سخت از جمله فلز موثرتر عمل میکنند. اگر از اتصالدهندههای پیچ و مهرهای برای اتصال دو شیء استفاده شود و یکی از آن اشیاء اگر به طور مداوم ارتعاش کند، استفاده از واشرهای جذب کننده لرزش میتواند شیء دیگر را از آسیب محافظت کند.
انواع دیگر واشرها از ورود آب و مایعات جلوگیری میکنند. آنها اغلب در لولههای آب و اتصالات برای ایجاد مهر و موم ضد آب استفاده میشوند. مانند واشرهای جذب کننده لرزش، واشرهای آببندی مایع از یک ماده نرم ساخته شدهاند که قادر به فشار کامل بر روی سطح جسم هستند.
مهرهها با داشتن یک سوراخ رزوهدار در خود، یکی از متداولترین اتصالدهندهها هستند. آنها به طور معمول در رابطه با انواع پیچ و مهره استفاده میشوند تا دو یا چند جسم را در کنار یکدیگر محکم و ایمن سازند. پیچ از طریق سوراخ از پیش بریده شده در اشیاء در جای خود قرار میگیرد، پس از آن یک مهره در انتها روی پیچ قرار میگیرد. اگرچه همه مهرهها دارای این طرح اساسی هستند، با این وجود انواع مختلفی از مهرهها در صنعت و کاربردهای خانگی وجود دارند. در تولید پیچ و مهره باید از استانداردها پیروی کرد تا بتوان اتصالدهندههایی با مقاومت بالا ساخت. هر کدام از مهرهها برای مصارف خاصی طراحی و ساخته میشوند که در صورتی که به این نکته توجه شود، میتوان کارایی مورد نظر را انتظار داشت.
یکی از منحصر به فردترین انواع مهره، مهره جوش است. مهرههای جوش نیز مانند انواع دیگر دارای سوراخی رزوه شده هستند، اما آنها به طور خاص برای برنامههای جوشکاری طراحی شدهاند. ابتدا مهره جوش بر روی پیچ سفت شده و پس از آن در محل جوش داده میشود. این اتصالدهندهها فقط یک بار سفت میشوند و به طور دائم در جای خود باقی میمانند.
همان طور که از نام آن پیداست، یک مهره مربع نوعی مهره است که شکل مربعی دارد. بیشتر مهرهها دارای شکلی شش گوش هستند به گونهای که میتوان با استفاده از آچار آنها را بر روی پیچ سفت و یا شل کرد. این نوع از مهره دارای سطح تماس بیشتری با سطح هستند. زمانی که از این مهرهها استفاده میشود، در ماشینآلاتی که لرزش زیادی دارند، احتمال شل شدن کم خواهد بود.
مهره بلوطی همچنین به عنوان یک مهره کلاهدار شناخته میشود، نوعی مهره است که با سر گنبدی مشخص میشود. در حالی که سایر مهرهها در بالا و پایین باز هستند، مهره بلوطی در بالای آن بسته است. قسمت بالای مهره سر بسته به یک گنبد شباهت دارد و بدین ترتیب استفاده از آنها را تا انتهای یک پیچ محدود میکند. مهره سر بسته به دلیل وجود سر گنبدی شکل، جای کمی دارد و نمیتوان آن را تا انتهای پیچ سفت کرد. از این مهره در جاهایی استفاده میشود که فقط اندکی از پیچ از سطح بیرون میآید.
همچنین به عنوان یک مهره سفت شونده با دست نیز شناخته میشود، یک مهره آجدار نوعی مهره است که دارای آج بیرونی برای سفت کردن است. به عبارت دیگر، آن گونه که در مهرههای دیگر یافت میشود، این مهره دارای لبههای صاف نیست. مهرههای آجدار دارای لبههای سفت و سخت بوده که دارای چند ردیف عمودی آج هستند. هدف از این نمای بیرونی این نوع از مهره، بهبود و سهولت در باز و بسته کردن آن است و مهره با دست محکم یا شل میشود.
مهره استوانه نوعی مهره است که به شکل یک استوانه توخالی ساخته میشود که درون استوانه رزوه شده است. این نوع از مهره کاربردهای زیادی دارد و در هر جایی که مهره بتواند به درون سطح نفوذ کند مورد استفاده قرار میگیرد. این نوع مهره در لوازم خانگی مانند مبلمان و یا برای نصب قفل و دستگیره بر روی دربهای داخلی ساختمان کاربرد زیادی دارد. این نوع از مهره، برآمدگی زیادی ندارد و میتوان در بسیاری از جاها از آن بهره برد. این نوع از مهره را نمیتوان به سطح جوش داد.
در یک سمت این نوع از مهره یک واشر قرار دارد که نیاز به واشر اضافه را برطرف میکند. بر روی واشر شیارهایی قرار دارد که باعث میشود مهره بعد از سفت شدن همچنان سفت بماند. این مهرهها به آسانی شل نمیشوند و میتوان از آنها در ماشینآلاتی استفاده کرد که لرزش دارند.
اگر تا کنون پیچ و مهره خریده باشید، احتمالا متوجه شدهاید که برخی از آنها از 100٪ فولاد ضد زنگ ساخته شدهاند، در حالی که جنس برخی دیگر از فولاد گالوانیزه است. فقط بر اساس این امر، تشخیص تفاوت بین آنها دشوار است. از این گذشته، هر دو در ظاهر یکی هستند و تقریبا یکسان عمل میکنند. بنابراین، تفاوت بین انواع پیچ و مهره فولاد ضدزنگ و فولاد گالوانیزه چیست؟
اصطلاح استیل ضد زنگ برای توصیف پیچ و مهرههای فولادی که با حداقل 10٪ کروم مخلوط شدهاند، به کار میرود. افزودن کروم به عنوان یک آلیاژ به محافظت در برابر زنگزدگی و خوردگی اتصالدهندهها کمک میکند. در حالی که اتصالدهندههایی که از فولاد ضدزنگ ساخته شدهاند، از نظر فنی از زنگزدگی مصون نیست، اما مطمئنا مقاومت بالاتری نسبت به پیچ و مهرههایی که از فولاد خالص ساخته شدهاند، دارد. به همین دلیل است که اغلب از فولاد ضد زنگ برای اتصالاتدهندهها و پیچ و مهرههایی که در محیطهای خارجی استفاده میشوند و رطوبت زیادی در آن محیطها وجود دارد، استفاده میشود. کروم برای محافظت از فلز در برابر زنگ زدگی و خوردگی کار میکند.
از طرف دیگر فولاد گالوانیزه نوعی از فولاد است که یک لایه از فلز روی بر روی آن روکش شده است. تقریبا مانند همتای خود، استفاده از فولاد گالوانیزه در ساخت پیچ و مهره نیز با هدف محافظت اتصالدهنده در برابر زنگزدگی و خوردگی خواهد بود. روی به عنوان مانع و ایجاد محافظت در برابر فولاد و جلوگیری از واکنش رطوبت هوا با فولاد به کار میرود و از زنگ زدگی محافظت میکند.
شاید میخواهید بدانید که کدام نوع از پیچ و مهره بهترین عملکرد را دارد. فولاد ضد زنگ یا فولاد گالوانیزه؟ هر دو جوانب مثبت و منفی مخصوص به خود را دارند. از نظر قیمت، به طور معمول با تحقیقات در بازار خواهید یافت که فولاد گالوانیزه ارزانتر بوده و به راحتی در دسترس است. آیا شما به دنبال پیچ، لولا، واشر، اتصالدهنده و غیره هستید، فولاد گالوانیزه معمولا هزینه کمتری از فولاد ضد زنگ دارد. این امر باعث میشود که برای مصرفکنندگان و شرکتها که به دنبال صرفهجویی در بودجه هستند، یک انتخاب جذاب باشد.
در حالی که پیچ و مهره ساخته شده از فولاد گالوانیزه ارزانتر است، اما اتصالدهندههای ساخته شده از فولاد ضد زنگ قویتر هستند. استحکام فولاد ضدزنگ به دلیل این که حاوی کروم است، که از فولاد پوشیده از روی، قویتر و بادوامتر است.
بنابراین، آیا باید فولاد ضدزنگ یا فولاد گالوانیزه را انتخاب کنید؟ پاسخ سادهای برای این سوال وجود ندارد، زیرا هر دو نوع فولاد جوانب مثبت و منفی خود را دارند. با این گفته، فولاد ضد زنگ و فولاد گالوانیزه همان هدف مشترک را برای محافظت در برابر زنگ زدگی و خوردگی دارند و آنها به خوبی به این هدف میرسند. لازم به ذکر است، هنگامی که فلز در معرض رطوبت باشد، خطر زنگ زدگی وجود دارد، اما انتخاب هر یک از این فلزات خطر بروز خوردگی را به شدت کاهش میدهد.
البته باید نسبت به کاربرد، نوع پیچ و مهره را انتخاب کنید. هر نوع از اتصالدهنده باید الزامات مخصوص به محیط کار را رعایت کند. پیچ و مهرهای که روکش گالوانیزه دارد، در صورتی که در محیطی مورد استفاده قرار بگیرد که احتمال سایش وجود داشته باشد، در صورتی که پوشش آنها از بین برود، نمیتوانند به خوبی در برابر زنگزدگی مقاومت کنند. اما انواع پیچ و مهرههای ساخته شده از فولاد ضدزنگ، در اثر خراش و یا سایش همچنان قابلیت ضد زنگ بودن را حفظ میکنند. این خاصیت به دلیل این است که کروم با فولاد ترکیب شده و آلیاژی متفاوت ایجاد شده است. حتی اگر اتصالدهنده دچار سایش شود نیز خاصیت ضد زنگ بودن خود را حفظ میکند.